Ο Έρωτας στην αρχαιότητα δεν είναι μια συναισθηματική κατάσταση, αλλά η επιθυμία ενός ανθρώπου προς το αντικείμενο του πόθου του από τη στιγμή που αυτή δημιουργείται στον εγκέφαλό του. Ο θεός Ερωτας είναι ο πρώτος θεός που φανερώθηκε στην ιστορική πορεία του ανθρώπινου γένους, είπε ο Φαίδρος, επικαλούμενος τον Ησίοδο: «μετά το Χάος, δύο τούτω γενέσθαι, Γήν τε και Έρωτα» όμως «Δεν είναι ένας και μοναδικός ο έρωτας», του αντιπαρατήρησε ο Παυσανίας. «Είναι δυο: ο πάνδημος και ο ουράνιος. Γι’ αυτό πρέπει να διευκρινίζουμε κάθε φορά, σε ποιόν από τους δυο αναφερόμαστε.»

                Ο έρωτας είναι η έλξη των αντιθέτων που εναρμονίζονται όπως η μελωδική μουσική σύνθεση, είπε ο Ερυξίμαχος και η  Ελένη Βιτάλη, αιώνες μετά θα τραγουδήσει τους στοίχους του Σπανουδάκη "Αυτά παθαίνει μάτια μου/ όποιος πολύ αγαπάει/ πετάει μέσα στα σύννεφα/ στη γη παραπατάει"

Η Δημοτική μας παράδοση πολύ σοφά θα πει :"Τι Έρωτας, Τι Θάνατος, δεν έχεις να διαλέξεις" και ο Ελύτης, που έγραψε... έγραψε για τον Έρωτα, λέει κάπου στο Μονόγραμμα του "Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ,

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει" ...

Ο Έρωτας, έτσι όπως πέρασε  μπρος από τα μάτια μου ...

ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ

Βροχή συναισθημάτων πληρώνει

                        τα στεγανά της καρδιάς μου

                                    Φοβάμαι,

τρέμω στην ιδέα πως θα προσβληθώ 

από οξύ έρωτα του μυοκαρδίου

                                                  _._

Λόγια ισχυρά ,

που τρεμοπαίζουν 

χείλη

            παθιασμένα ,

            μετρώντας έναν έναν 

                         τους χτύπους

                                  της καρδιάς,

            δεν είναι λέξεις

            είν’ πουλιά …

                        και μάλιστα

                                φευγάτα   

                                                                       _._

            Πλάνης ηχοτόπια,

ενός πανούργου σχεδιαστή

καλλιτεχνικά τρικ

σε σκοτώνουν

προσφέροντας σου

ζωή

καταδικασμένη 

σε έρωτα

                                                         _._

                  

Στη φλόγα των ματιών σου

Ζεσταίνω το βλέμμα μου

Καίω τη θλίψη μου

Σβήνω το πάθος μου

Ανακουφίζω το είναι μου

και μαζεύω τις στάχτες μου

                                                         _._ 

Πρώτη φορά συναντώ δρυοκολάπτη

          …στην Άνοιξη της καρδιάς μου

                                            _._

Της ηδονής μενεξεδένιο σώμα

            εύφορο

            εύφλεκτο 

έτοιμο από καιρό

           Στο γλυκούν

του έρωτος αγλάισμα,

συ μικρό μενεξεδί πουρνάρι,

με θέρμη προσδοκίας

υποδέχεσαι

τη πυρκαγιά

                                                         _._

                                                

                                                Κι όμως

μπορεί να βγει φωτιά

από το ίδιο στόμα

που λίγο πριν
      μου γλύκαινε την ανάσα

                                   Ας το χαρώ

                                            πριν παγώσει

                                                    ολότελα

                                                         η καρδιά της

                                                    

                                                         _._

 καμιά φορά

τα πρόσωπα

φεύγουν

απομακρύνονται

από τις λέξεις

τότες οι λέξεις

μένουν μόνες

μονές κι ερεθισμένες

επάνω στο χαρτί

μέχρις ότου να βρουν

τον έρωτα

στο πρόσωπο μιας κάποιας

γόμας

_._._._._._._._

Current 93 - A Gothic Lovesong

I`m clicking your fingers for a gothic twilight

that actually existed just in your head

your fingernails painted black

or bloodred

I forget

And your fake-leather volumes

jabbering on hell

manifest decadence was what you hoped to exhail

your eyes tried so hard to glitter

A star-snuffing black

so you opened your books

and you opened your legs

and so opened your heart

and let in the badness

you claimed

as your friend

with un-angels hovering

like flies round the orchard

that had covered your soul

their empire increasing

and your country

deserted by yourself

The bells of St. Mary call us to remember

that life is with end

and the gestures can kill us

moreover destroy

and there is one jugdement only

Your letters came daily

in French or in German

but they meant to me nothing

I caught the slow cords

and dry ice fogging your mind

I see all too clearly now

why you should be discarded

and though I could pray for you

I probably shan`t

having had my cup filled up

with your lies

and your makeup

you were nothing

thinking you`re something

And nonetheless I still write this gothic lovesong

a sign to myself

and the memory of my past

I still write this gothic lovesong

and the memory of my past

and a way to shut out your face

(από  τον Θανάση Γιαννακόπουλο)