Ελεύθερη Πτήση                          (14/12/2013)

 

Πετάς πιο γρήγορα  

απ’ τα φτερά

στην πλάτη σου

που δεν τα βλέπεις                                      

όταν μπορείς της σκέψης

να γλυτώσεις

την σύλληψη

γλιστρώντας ορμητικά

έξω απ’ το κεφάλι σου

παραμερίζοντας

τα πρέπει και τα δεν

των συνάψεων

αφήνοντας
ίχνη προσδοκίας

για την επιστροφή

                                                                                                                    (του Θανάση Γιανναόπουλου)

                                                 

                                           Πολιτική Αρρυθμία                             (10/06/2013)

Μέσα στης Πόλεως,

       την αρρυθμία τη μεγάλη

                     και τη πόλωση

           με τον ρυθμό των αριθμών

                              και των πολιτικών μεταρρυθμίσεων  

 αριθμημένοι πολίτες

               καθορίζουν

                 την πολιτική 

                            της ευρυθμίας  τους

      ρυθμίζοντας οριζοντίως

      τους πόλους της Πόλης

                 απορυθμίζοντας τον ορίζοντα

       
 πολιτογραφώντας  

                        νέες υποσχέσεις  

(του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                     …άλλα 2 Χαϊ Κου                          (12/7/2013)

Έβγαλε ήλιο

στέγνωσαν στο κεφάλι

οι κακές σκέψεις

***********************

Στρίβω τσιγάρο

τ’ ανάβω, το σβήνω

καπνός η ζωή

                                                                                                                                                                               (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                                 

                                                    Κρυφτό                                     (8/11/2013)

Από ποιόν κρύβεσαι

αλήθεια,

δεν μας είπες

από ποιόν τρέχεις

να κρυφτείς

και τι φοβάσαι

τι είδες ;

και τι σε τρόμαξε

αλήθεια,

αν όχι εσύ

και τι σε ορίζει ;

ποια νύχτα

η τύχη σ’ άφησε

και που γυρίζει ;

                                                                                                                                                                              (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                          

                                                Στην  Τύχη                                   (08/11/2013)

Φέρε κι άλλα 

Τύχη

      μιας και τις ζωής 

        τα πλάνα

λίγη

                      από ζωή θυμίζουν

 Φέρε κι άλλα

Τύχη

    μιας και οι Θεοί 

        για πάντα

      φαίνεται 

                   πως έχουν φύγει

                                                                                                                                                                               (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                         Η άνωση της Ύπαρξης                              5/06/2008

Επιπλέω 

ακόμη

ωκεανός 

στο βυθό μιας πεθυμιάς

ανταριασμένης,

ένα ρευστό πελάγωμα

 ανέλπιδης 

τρικυμίας,

μια φουρτούνα ζωής

Όλο τα ίδια 

πλέουνε

καΐκια στ’ όνειρο μου

Όλα τα ίδια 
που ‘ρχονται

και στέκουντε

 και φεύγουν

Όλα τα ίδια 
που ‘ρχονται 

φτερά και δέντρα 

κι άστρα

Όλα το ίδιο 
σβήνονται

ομπρός από τα μάτια

Και πίσω 

μένει η σκιά, 

μια θέληση εικόνας

στάχτες 
και τέφρα ονείρου

κάτι ψυχρά 

αποκαΐδια καϊκιών

Επιπλέω ακραίος, 

ανάλαφρος,

 αφροπάτης

Γεύομαι το καιρό, 

ως η βροχή το σύννεφο

Ωσάν  ο πρώϊος ανθός 

την ηλιαχτίδα

Βρίσκω μια λύση, 

δεν είν’ δικιά μου,

η θάλασσα την έφερε 

μαζί με τ’ άλλα

Βρίσκω τη λύση, 

δεν τη θέλω,

Είναι το κολύμπι 
η λύση και το πρόβλημα

Είναι το κολύμπι
πανί κι αγέρι

Είναι το κολύμπι 

που δικαιώνει 
τον ορίζοντα

Επιπλέω ακόμη,

κάπως ατάκτως,

σάμπως μετέωρος,

ολοκληρωτικά γυμνός

Δισδιάκριτο  νίμα  

με κρατά

Ένας ραδινός, 

λεπτοφυής, 

κρεάτινος μίσχος

Κατεβαίνει 

χάνεται 

στο βάθος,

στην καρδιά 
σαν λαχτάρα

 ριζώνει 
και κατεβαίνει …

Κι όμως επιπλέω, 

             επιπλέω 

            κολυμπώ

Μια εκκρεμότητα πλεύσης, 

στην ένδοξη πορεία προς το άδειο

το διάστημα 

μεταξύ

πνιγμού και πυθμένα

                                                                                                                 (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

Στο Περιθώριο Του Λόγου                                                                   23/05/2008

Η τελευταία λέξη

δεν χωρούσε στο χαρτί

έκοψε από ‘δω

αφαίρεσε από ‘κει

προθέσεις

       προσδιορισμούς

                    κόμματα

πρόσθεσε

 αποστρόφους

     άνω τελείες,

         ένωσε στοίχους

               και στροφές

Η τελευταία λέξη

δεν χωρούσε στο χαρτί

έκοψε ξανά

αφαίρεσε και πάλι

γράμματα

        λέξεις

           στοίχους

           και στροφές

           ολόκληρες                                                    

άλλαξε γόμα,

      άλλαξε μολύβι

           άλλαξε χέρι

                   άλλαξε

        κάπου η μέρα

Η τελευταία λέξη

δεν χωρούσε στο χαρτί

άναψε ένα τσιγάρο

σκέφτηκε

        σκέφτηκε

έπραξε ο νους του

             σε χρόνους

                        μετοχές

                            αντωνυμίες,

σκέφτηκε

     ξανασκέφτηκε

 φεγγάριασε το παραθύρι

                       πάνω απ’ το σβέρκο του

                       νύχτωσε η κάμαρη του

Η τελευταία λέξη

δεν χωρούσε στο χαρτί

κάτι

ιδρωμένα δάχτυλα

              του δρόσιζαν τα διαλλείματα

φυσούσε

      ξεφυσούσε

 Άτλας

βαστούσε τα βλέφαρα του

και το κορμί του

          έκαμε να αιωρείται

                  παράλληλα με το χαρτί

έτσι

που ξεδιπλώθηκε

                    άνοιξε

                         και  τον κατάπιε

Η τελευταία λέξη

                     έμεινε

οριζοντίως μετέωρη

            στο περιθώριο του λόγου,

            έξω απ’ το χαρτί   

                                                                                                                      (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                              Στιγμιαία Ζωή                                       2005

Στο ένα

τελευταίο του λεπτό

πέσαν τα φύλλα

χιόνισε

κι άνθισε
γρήγορα

ξανά

πριν έλθει

η ξεσηκώστρα

 Άνοιξη

Στο ένα

ίστατο λεπτό του

γεννήθηκε

 μεγάλωσε

 ωρίμασε

                        ζάρωσε

γέλασε

                        έκλαψε

 ένιωσε

                         δεν ένιωσε

ζήτησε και πήρε

 ή δε πήρε

ή δε ζήτησε

Στο ένα

τελευταίο του λεπτό

έζησε

και σ’ ένα λεπτό

                πέθανε 

                                                  

                                                                                                                                                                                                                                                           (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

                                         6+1 HAIKU                                       2013

Ζήτησε χάρη

δεν του δόθηκε ποτέ

αχαριστία

***************

Το χελιδόνι

αρπάζει την ηδονή

από το χέλι

***************

Ίσιο φαντάζει

το στραβό που έστριψε

λάθος γωνία

***************

Η εξορία

που διάλεξες για τόπο

βλέπει Ιθάκη ;

***************

Άλλαξε ρούχα

έβαλε το κοστούμι

Άλλαξε κόσμο

***************

Φτιάχνει μόνος του

τον κόσμο που θα ζήσει

Υπεροψία

***************

Απ’ το δόλωμα

στο πιάτο, πόσο ζωή

να περισσέψει

                                                                                    

                                                                                                                                                                           (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

Θαλασσογραφίες                                       2007-2008

Μικρές αλήθειες

             κρατάνε τη θάλασσα

 το Θ και ο Ύφαλος 



**************************


Κάλμα θάλασσινή

μαλλί χτενισμένο
         πάνω απ’ το πονοκέφαλο 

**************************


Δεν επιπλέει άσκοπα

                γυρεύει το βυθό του

**************************

Ω, άπειρον φως

στο ημίφως του κεριού
        γίνομαι θάλασσα

                                                                                  (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

Άτιτλο  0,5                       2008













Οι μέρες που 'χω ζήσει
         δεν υπάρχουν πια                                                                 

 Οι μέρες που θα ζήσω
     δεν θα υπάρξουν τώρα

 Αύριο
θα σκοτώνω πάλι τη μέρα μου
ψάχνοντας το επόμενο θύμα 

                                       

         

                                                                                                                                                                                                                                 (του Θανάση Γιαννακόπουλου)