Ο Ίσκιος                                  11/2008                                              

Τούτος ο ίσκιος

μου είναι εντελώς ξένος

τον περπατάω χρόνια

κι όμως δεν τον γνώρισα

ποτέ

Τον απέφευγα πάντα

γεμίζοντας με αυγές

τις τσέπες μου

ξεπλένοντας με φεγγάρι

τα μαλλιά μου

Τον

παραφύλαξα μεσημέρι

ξεμάκρενε

δρασκελίζοντας

σε κακοτράχαλες κλιτύες

Τα δυο του τα κανιά

στόλιζαν

κρεμασμένες

εκατομμύρια καρδιές

σαν κόκκινες χάντρες

Με τα τεράστια χέρια του

έσβηνε,

τινάζοντας τα

εναλλάξ,

τα πιο λαμπρά αστέρια

Και πότε πότε
 το κεφάλι τέντωνε

και μούγκριζε

από κέφι,

την είχε δει

…ήλιος

(του Θανάση Γιαννακόπουλου)