...ένα ποίημα για το κρυφόν εύθραυστον της πίστης,

 από τον ποιητή Θανάση Γιαννακόπουλο

                               Βίος Αγγειοπλάστη                             

19/02/2008              

Ήταν Αγγειοπλάστης,

συνέπρατταν τα χέρια του

στο πηλό,

έπλαθε πήλινες προσευχές

κι αφιερώματα

συντόνιζε τη καρδιά με

τα λόγια του

Ήταν Αγγειοπλάστης,

ξομολογούνταν στον βρεμένον άργιλο

τη πίστη του,

τη βαθιά εκείνη πίστη που ‘χε

στον θεό,

την κρυφή κεραμική του

πίστη

Ήταν Αγγειοπλάστης,

έκρυβε στον πηλό

τις σκέψεις του,

πλάθοντας

γεωμετρικές απεικονίσεις

των καιρικών του

συνθηκών

Ήταν Αγγειοπλάστης,

ενέδιδε στις διακοσμήσεις και

στην αισθητική του χώρου,

κοσμούσε τη χωροταξία του

με κεραμικό τρόπο,

καλλιεργούσε στην ψυχανάγκη

 μια λεπτότητα

Ήταν Αγγειοπλάστης,

καρτερούσε

τον χρόνο

πλάθοντας

ξημερώματα,

στις συχνές του διανυχτερεύσεις

 ξεχνιόνταν

έτσι,

που κι ο χρόνος

τον ξέχασε

στη γωνιά κάποιου

υπογείου,

στην αναπαράσταση

κάποιού αγγείου

πήλινου   

                                                         (του Θανάση Γιαννακόπουλου)