Με αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους, στο Θέατρο Λυκαβηττού, στις 23 Σεπτεμβρίου 2012, αξίζει να αφιερώσω λίγο χώρο στο blog για την μπάντα που κατέχει εξέχουσα θέση στην καρδιά μου και στην καρδιά όλων μας...
Εισαγωγή
Οι Dead Can Dance ένα σύγχρονο μουσικό σύνολο, ιδρύθηκαν το 1981 από τους Lisa Gerrard (contralto) και Brendan Perry, (baritone) στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Διαλύθηκαν το1998 αλλά επανιδρύθηκαν προσωρινά για μια παγκόσμια τουρνέ που ξεκίνησε το 2005
Ακολουθεί το χρονικό της μπάντας, δια στόματος των ίδιων των καλλιτεχνών
Brendan Perry
Γεννήθηκα στο Whitechapel του Λονδίνου το 1959 από αγγλο-ιρλανδικής καταγωγής γονείς και στη συνέχεια έφυγα για σπουδές στο East End του Λονδίνου, έως ότου η οικογένειά μου μεταναστεύσει στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, αναζητώντας μια νέα ζωή και νέες ευκαιρίες. Επειδή δεν έλαβα καμία προηγούμενη επίσημη μουσική παιδεία, άρχισα να παίζω κιθάρα υπό την καθοδήγηση και επιρροή των Μαορί και των Πολυνήσιων μουσικών στο καθολικό σχολείο που έτυχε να παρακολουθήσω στο Ponsonby. Μετά με μισή καρδιά προσπάθησα να γίνω δάσκαλος και στη συνέχεια να εν ταχθώ σε κάποια δημόσια υπηρεσία, άρχισα με μια σειρά από διάφορες θέσεις εργασίας μέχρι που κλήθηκα να συμμετέχω στους The Scavengers το 1977. Στην αρχή έπαιζα κιθάρα και μπάσο ενώ αργότερα ανέλαβα καθήκοντα τραγουδιστή, όταν ο αρχικός τραγουδιστής εγκατέλειψε το συγκρότημα. Εκτός από μια χούφτα από πρωτότυπα τραγούδια, παίζαμε μουσική από Stooges, New York Dolls και Ψυχεδέλεια των 60's.
Μετά από δύο χρόνια διασκέδασης, δεν μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε μια συμφωνία ηχογράφησης ή ημερομηνίες για κάποιο Live (σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην υποστήριξη των μέσων ενημέρωσης προς το punk). Αποφασίσαμε λοιπόν να μετακομίσουμε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας το 1979 και αλλάζει το όνομά μας σε Marching Girls. Το 1980 έφυγα, και η πορεία των Girls τράβηξε μια πιο προσωπική αλλά δημιουργική μουσική οδύσσεια, με πειραματισμούς και εναλλακτικές μορφές στο ρυθμό. Το 1981 σχημάτισα τους Dead Can Dance με τους Simon Monroe και Paul Erikson (και οι δυο ήταν να φύγουν μέσα σε ένα χρόνο, αμέσως μόλις μεταφερθείκαμε στο Λονδίνο) και φυσικά τη Lisa Gerrard, που επρόκειτο να γίνει η πλοηγός και μουσική σύντροφος για τα επόμενα δεκαπέντε και πλέον χρόνια .
Σήμερα ζω στην αγροτική Ιρλανδία, όπου εκεί μπορώ να επιδίδομαι σε αγαπημένα μου μυθολογικά και φυσικά ενδιαφέροντα, όπως το Κυνήγι Δράκων...
Το 1997, μετά από 16 χρόνια μουσικής πορείας η μπάντα διέκοψε και τόσο ο Brendan όσο και η Lisa επικεντρώθηκαν στην προσωπική τους καριέρα. Ο Brendan θα κυκλοφορήσει το 1999 το "Eye Of The Hunter'' Άλμπουμ και μετά από χρόνια το 2010 το "Ark'' και τα δυο προτείνονται ανεπιφύλακτα. Aπό τα τέλη των 90's διδάσκει, στο Quivvy Church (studio), Αφροκουβανέζικα και Δυτικοαφρικάνικα κρουστά, σε μαθητές απ' όλο το κόσμο. Έχει ιδρύσει την κοινότητα The Salamanders, βασισμένη στις αρχές των σχολών Samba, προσπαθώντας να διεγείρει το ενδιαφέρον του κόσμου στους Afrobrasilian και Batucada ρυθμούς.
Lisa Gerrard
"Η μουσική είναι ένα μέρος για καταφεύγεις. Είναι ένα ιερό καταφύγιο από τη μετριότητα και την πλήξη. Είναι αθώα και είναι το μέρος που μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου σε σκέψεις, αναμνήσεις και οι περιπλοκές ... " θα πει η Lisa Gerrard. Μια καριέρα που διαρκεί σχεδόν τρεις δεκαετίες με τους Dead Can Dance, με κάμποσα βραβευμένα soundtracks ταινιών, μια σειρά εξαιρετικών σόλο άλμπουμς και κάποιες δυνατές συνεργασίες, η Lisa Gerrard έχει καθιερωθεί ως μία από τις πρωτοπόρους και διασημότερες καλλιτέχνες της Αυστραλίας και όλου του κόσμου. Τραγουδιστής, συνθέτης και ηθοποιός στο El Nino de la Luna (μια ταινία που επίσης τραγούδησε ), η Λίζα φέρνει ένα όραμα που έχει ακριβή και καθολικό χαρακτήρα σε ό, τι κάνει. Πρόκειται για ένα μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν αυτή και ο Αυστραλός συμπατριώτης της Brendan Perry σχημάτισαν τους Dead Can Dance, ένα από τα πιο πρωτότυπα συγκροτήματα του κόσμου, που ποτέ δεν κατατάχθηκε σε κανένα είδος κατασκευασμένης ή προκαθορισμένης μουσικής κατηγορίας. Με την απόκοσμη φωνή της, η Lisa συνοδεία των μελίρρυτων τόνων του Brendan, από την αρχή, δεν σκέφτηκε τίποτε άλλο από τη δυσαρμονία στις ηλεκτρικές κιθάρες και το σκοτάδι, τις κυλιόμενες μπάσο-γραμμές να κοντράρουν με τα τσέλα, τα τρομπόνια και τα τύμπανα.Πάνω από επτά άλμπουμ από το 1984 έως το 1997 με τους DCD, τρία προσωπικά και πολλές συνεργασίες, χρωματίζουν ένα μουσικό καμβά που έχει συντεθεί με ένα διαχρονικό μίγμα επιρροών παγκόσμιας μουσικής, άπο μεσαιωνικά άσματα και μπαλάντες έως λαϊκούς και μπαρόκ προσδιορισμούς, Κέλτικες γεύσεις, ηλεκτρονικά ηχοτόπια και ότι άλλο γέννισε η φαντασία τους.Αυτό το μωσαϊκό των μουσικών επιρροών δεν μας εκπλήττει, υπό το πρίσμα της παιδικής ηλικίας της Λίζα στη Μελβούρνη, όπου θυμάται τις ελληνικές, τουρκικές και της Ιρλανδίας μελωδίες να "ξεχειλίζουν στους δρόμους" της γειτονιάς της. Έπειτα έζησε στο Λονδίνο, την Ισπανία και την Ιρλανδία, πριν την επιστροφή στα χιονισμένα βουνά της Αυστραλίας. Το 1995 ήρθε το πρώτο σόλο άλμπουμ της, "The Mirror Pool" με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βικτώρια. Είναι ένα άλμπουμ που αψηφά την κατηγοριοποίηση, προκαλώντας μια εντυπωσιακή αλλά και προβληματισμένη κριτική στην περιγραφή του, είναι Ambient, Ορχηστρικό, Folk, New age ή όλα μαζί ;
Το"Duality", μια συνεργασία με τον Pieter Bourke ακολούθησε το 1998 όπου και πάλι θα ξεπεράσει μουσικά είδη και εποχές. Αγαπημένο.
Έπειτα ήρθε το πανέμορφο "Immortal Memory" του 2004, μια συνεργασία με τoν Ιρλανδό συνθέτη Patrick Cassidy που διευρύνει περαιτέρω τα όρια της μουσικής φιλοδοξίας της Λίζα.
Το 2006 θα το επαναλάβουν με το αμφιλεγόμενο "Ashes and Snow".
Ακολουθεί το "The Silver Tree" του 2006, μια δουλειά που μας οδηγεί και πάλι στο New Age, με τρόπο αισθαντικό και αιθέριο. Ένα masterpiece της Ιέρειας Gerrard.
Από το 2008 συνεργάζεται με τον μάγο της ηλεκτρονικής μουσικής Klaus Schulze, σε πιο πειραματικά μονοπάτια. Μαζί έβγαλαν το 2008 τα "Farscape" και "Rheingold" και τα 2 διπλά CD με bonus υλικό και το 2009 θα βγάλουν άλλα 2 τα "Dziękuję Bardzo" ένα 3πλό cd με Bonus DVD και το σκοτεινό "Come Quietly" ηχογραφημένο στην Αυστραλία
Το 2009 θα βγεί το "The Black Opal ". Με συνεχή την υπόκρουση από βιολί και βιόλα υπό τη διακριτική παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας, η υποβόσκουσα πνευματικότητα δίνει τη θέση της σε μπαλάντες με ρομαντικούς στίχους και τζαζ διάθεση. Εδώ υπάρχει και η διασκευή στο "Redemption" του Bob Dylan.
To 2010 θα την βρει με δυο νέες συνεργασίες. Το "Departum" του Marcello De Francisci και το "The Trail of Genghis Khan" του Cye Wood.
Τα τελευταία χρόνια η Λίζα έχει γίνει περιζήτητη συνθέτης σάουντρακ. Με πολλούς τρόπους αυτό έχει μια λογική εξέλιξη. Μεγάλο μέρος των εργασιών των Dead Can Dance είχε μια κινηματογραφική ποιότητα που οδήγησαν τη μουσική της ομάδας να χρησιμοποιηθεί από την ταινία "Baraca", τηλεοπτικά σποτ, ακόμη και σε μια καταδίωξη με αυτοκίνητα σε σκηνή του Miami Vice. Ανάμεσα στις πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ που έχει συμβάλει είναι τα παρακάτω: Gladiator, Insider, Whale Rider, Black Hawk Down, Heat, Ali, King Arthur, Tears Of The Sun, The Mist, Salem's Lot, A Thousand Roads, Ashes & Snow, Layer Cake, El Nino de la Luna, Balibo, Henry Poole Is Here, Solo, Playing For Charlie & Ichi. Η Λίζα έχει λάβει Χρυσή σφαίρα για τη μουσική στις ταινίες "Ali" και "Insider", Oscar για την μουσική στο "Gladiator" και 4 διεθνή βραβεία για το "Whale Rider".Το 2009, ίδρυσε τη δική της δισκογραφική εταιρία, Gerrard Records, με την πρόθεση να προωθήσει και να υποστηρίξει άγνωστους καλλιτέχνες απ όλο τον κόσμο.
Οι συνεργάτες της Μπάντας:
Ronan S. Snodaigh
O Ρόναν γεννήθηκε το 1970 και μεγάλωσε σε μια ιρλανδική οικογένεια στο Δουβλίνο. Άρχισε να παίζει το Bodhrαn (Παραδοσιακό Ιρλανδικό κρουστό όργανο, σαν το ντέφι) στην ηλικία των 12 ετών και έχει αναπτύξει μια μεγάλη ποικιλία στη μουσική έκφραση. Υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της «μουσικής σκηνής του δρόμου» μιας έκρηξης που ξέσπασε στο Δουβλίνο στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αποτελεί βασικό μέλος του συγκροτήματος "Kila", αφότου δημιουργήθηκε το 1985. Βρέθηκε στο line up των Dead Can Dance για το "Towards the Within" tour. Οργανώνει περιστασιακά ομάδες μουσικών που εκτελούν και ηχογραφούν τα τραγούδια του υπό το όνομα "Tonnta Ro" και έχει συμμετάσχει σε ένα ευρύ φάσμα Θεαμάτων με κρουστά, σε επιδείξεις ήχου και χρωμάτων, χορευτικές και άλλες παραστάσεις.
Lance Hogan
Ο Λανς γεννήθηκε στην Ιρλανδία. Είναι ένας αυτοδίδακτος μουσικός που παίζει και παρουσιάζει μουσική, από τότε που ήταν 11 χρονών. Μετά το σχολείο, εργάστηκε ως μηχανικός ήχου σε διάφορα στούντιο στην Ιρλανδία και στη συνέχεια πήγε να σπουδάσει κινηματογράφο στο Dunlaoire (σχολή καλών τεχνών) στο Δουβλίνο. Περνάει το χρόνο του ως παραγωγός soundtracks και albums, και είναι μέλος των "Kila". Ο Λανς άρχισε να εργάζεται με τους Dead Can Dance στο "Towards the Within" Tour το 1993.
Paskaal Japhet
Ο Πασκάαλ από τη Μαδαγασκάρη, προέρχεται από οικογένεια μουσικών. Έπαιξε σε διάφορα συγκροτήματα της Αφρικής, στη Σενεγάλη, στη Γουινέα και στο Μάλι, σαν παραδοσιακός ντράμερ. Έχει συνεργαστεί στον κόσμο της τζαζ με τον Sylvin Marc και έχει συμμετάσχει σε διάφορα κινηματογραφικά projects. Έχει περιοδεύσει με καλλιτέχνες της Μαδαγασκάρης, όπως τους Justin Vali, D'Gary και Tao Ravao. Πρώτο του προσωπικό άλμπουμ το"Razana" με παραγωγό τον Paddy Bush κυκλοφόρησε το 1994. ο Paskaal είναι ένας εξαιρετικός μουσικό ο οποίος συγκεντρώνει τους υπνωτικούς ρυθμούς του Ινδικού Ωκεανού και την ενέργεια της δυτικής ακτής της Αφρικής.
John Bonnar
Ο John σπούδασε σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας.
H σχέση του με τη Lisa και τον Brendan άρχισε όταν τους κάλεσε να συμμετέχουν σε μια δουλειά του με βάση την ορχηστρική δομή μουσικής, το "Echoes of the Cross" του 1987.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργάστηκε τόσο με τον Roger και τον Brian Eno, όσο και με τους Michael Brook και John Foxx. Ο John συνεργάστηκε μαζί με την Λίζα για τέσσερις μήνες πάνω στα ορχηστρικά μέρη του "The Mirror Pool». Ο Bonnar είναι ένας ανεξάρτητος συνθέτης , έχει γράψει πολλά έργα για ορχήστρα, φωνή και χορωδία.
Pieter Bourke
Ο Πίτερ είναι ένας αυτοδίδακτος μουσικός στα κρουστά και κιμπορντίστας. Το ενδιαφέρον του για το ρυθμό και τον ήχο ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία. Ξεκινώντας με ένα μικρό ηλεκτρονικό τύμπανο, στην ηλικία των δώδεκα, έχει φτάσει να δημιουργήσει μια μεγάλη συλλογή κρουστών από όλο τον κόσμο. Αγαπημένα του είναι το Tar της Μέσης Ανατολής (ένα κυκλικό τύμπανο με πλαίσιο που δίνει μια βαθιά απήχηση ήχου) και η αιγυπτιακή Darabukka (ένα σε σχήμα αχλαδιού τύμπανο με ένα τεντωμένο δέρμα ψαριού ή συνθετικό πάνω του, για γρήγορο και ζωηρό ήχο). Ο Pieter εργάστηκε σε διάφορες μουσικές εργασίες μέχρι την συμμετοχή του στην αυστραλιανή μπάντα "Eden" το 1994. Έχει συνεργαστεί με τους SNOG μια αυστραλέζικη experimental μπάντα, ενώ έχει ολοκληρώσει μια σειρά από remixes για άλλους καλλιτέχνες. Ο Pieter άρχισε να εργάζεται με τη Lisa Gerrard το 1994 για την δημιουργία του "The Mirror Pool". Σήμερα είναι μέλος του συγκροτήματος SOMA.
Nigel Flegg
O Nigel Flegg γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1970 και ξεκίνησε να παίζει drums στην ηλικία των δώδεκα. Ξεκίνησε συμμετέχοντας στη ροκ και ποπ σκηνή πριν στραφεί το ενδιαφέρον του στην τζαζ και έθνικ μουσική. Πιο πρόσφατα άρχισε να τροφοδοτείται από έναν αυξανόμενο πάθος για τη Λατινική και αφρο-κουβανέζικη μουσική, που επικεντρώνεται στα κρουστά και ιδίως στα congas. Έχει σπουδάσει τύμπανα και τα κρουστά στο Δουβλίνο και στη Μαδρίτη, κατά τη περίοδο που ζούσε εκεί. Το 1995, πήγε στην εθνική σχολή της τέχνηςστην Αβάνα, όπου μαθήτευσε στο πλευρό των Jose "Changuito" Quintana και Roberto Vizcaino μεταξύ άλλων. Αυτή τη στιγμή ο Nigel ζει στο Δουβλίνο, όπου εργάζεται με τη Λάτιν Τζαζ ομάδα Saoco Brava. Επίσης, συνεργάζεται με μια ποικιλία από άλλες Jazz Funk μπάντες και διδάσκει κρουστά και τύμπανα στο Κέντρο Μουσικής Newpark. Για πρώτη φορά που εργάστηκε με τους Dead Can Dance στο "Spiritchaser".
Robert Perry
Αναπόσπαστο μέλος των DCD, ο μικρότερος αδερφός του Brendan, O Robert μεγάλωσε στη Νέα Ζηλανδία, την Αγγλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία. Συνεργάζεται με τους Dead Can Dance από το 1987 ενώ τα από το 1996 είναι μέλος των "Kila", ένα παραδοσιακό συγκρότημααπό το Δουβλίνο. Σήμερα ζει στην κομητεία Cavan, όπου κατασκευάζει φλάουτα, τύμπανα και κρουστά όργανα στο εργαστήριό του, υβρίδια από τα σχέδια που μάζεψε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στη Νότια Αμερική, την Ισπανία και την Ιρλανδία. Φυσικά τους ακολουθεί στο βασικό Line up.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ
1980 - η Lisa Gerrard και ο Brendan Perry συναντιούνται στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.1982 - Κινούνται στο Λονδίνο και υπογράφουν με την 4AD.
1984 - Μάρτιος, θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, το ομώνυμο, μια συλλογή από τραγούδια που έχουν γράψει τα προηγούμενα έτη, υπό το όνομα των Dead Can Dance. Στο πασίγνωστο πια εξώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει μια τελετουργική μάσκα από τη Νέα Γουινέα. Προσπάθησαν να δώσουν μια οπτική επανερμηνεία στην έννοια του ονόματος των Dead Can Dance. "Η μάσκα, αν και μόλις ένα ζωντανό τμήμα του δέντρου είναι νεκρό. Ωστόσο έχει, μέσα από την τέχνη του κατασκευαστή της, διαποτίσει με μια δυναμική δική της ζωής. Σκεφτείτε τη διαδικασία που σχετίζεται με τη ζωή από το θάνατο και από το θάνατο στη ζωή. Έτσι, πολλοί άνθρωποι έχασαν την εγγενή συμβολισμό, και υπ έθεσαν ότι πρέπει να είμαστε μια "νοσηρή γοτθικού τύπου" μπάντα, ένα λάθος εκφράσαμε και εκφράζουμε τη λύπη μας ... ".Οι Dead Can Dance συνέβαλαν με δύο τραγούδια στο πρώτο album των This Mortal Coil "It'll End In Tears'', τα "Dreams Made Flesh" και "Wave Become Wings". Η μπάντα θα ηχογράφησε ένα 12" EP το "Garden Of The Arcane Delights". Το θέμα του κυρίως τραγουδιού "The Arcane" έχει όπως και όλο το EP την υπογραφή του Brendan Perry, ο οποίος επιμελήθηκε και τα σκίτσα...
Η γυμνή φιγούρα με δεμένα μάτια, που αντιπροσωπεύει τον πρωταρχικό άνθρωπο, στερείται της αντίληψης, βρίσκεται, μέσα στα όρια του κήπου (ο κόσμος) που περιέχει ένα σιντριβάνι και δέντρα φορτωμένα με φρούτα, ενώ δεξί του χέρι απλώνεται έξω -. για να γίνει αντιληπτή η γνώση - προς το οπωροφόρο δέντρο, ενώ ο κορμός του περιβάλλεται από ένα φίδι. Στον τοίχο του κήπου - το τοίχο ανάμεσα στην ελευθερία και τον τοκετό - υπάρχουν δύο πύλες η δυαδική έννοια της επιλογής. Είναι ένα Μπλεϊκικό σύμπαν στο οποίο η ανθρωπότητα μπορεί να ξανακερδίσει τον εαυτό της μόνο εφόσον απαλλαγούμε της ίδιας της τύφλωσης, με την ορθή ερμηνεία των σημείων και τα γεγονότων που διαπερνούν το φασμα των νόμων της φύσης.
1985 - Spleen And Ideal η δεύτερη δουλειά των Dead Can Dance. Το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει και φτάσει #2 στα βρετανικά ανεξάρτητα charts. Οι όροι "Σπλήνα" και "Ιδανικό" ελήφθησαν από τις ιδέες των συμβολιστών του 19ου αιώνα. Σπλήνα -Οι άρρωστες και κακόβουλες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, όπως ο φθόνος, η κακή διάθεση, η ροπή στη μισαλλοδοξία - θεωρήθηκαν ως άρρηκτα συνδεδεμένα με την έννοια του ιδανικού. Από τη μία πλευρά έτεινε να εκλείψει το ιδανικό των δυνατοτήτων από την άλλη πλευρά διαμορφώνονταν και επηρεάζονταν η πραγματική φύση των Ιδανικών. Αντίστοιχα τα τραγούδια μας ήταν για την αλήθεια και την ψευδαίσθηση. τη προσαρμοστικότητα και την ελευθερία, την αμφιβολία και την πίστη. Κάτω από όλες αυτές τις συνδέσεις, η αναζήτηση της τελειότητας η επίτευξη του ιδανικού...
1986 - Το συγκρότημα κυκλοφορήσει το άλμπουμ "Within The Realm Of A Dying Sun" ...
Κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε ότι το όραμα μας στη μουσική έχει φτάσει στα όρια του, η προσαρμογή των ρόλων μας γύρω από την κιθάρα, μπάσο και τύμπανα. Στα τόσα πράγματα που είχαμε ακούσει, τα μέσα αυτά δεν ήταν επαρκή για να μας εκφράσουν. Έτσι παίρνουμε μαθήματα κλασικής θεωρίας , κυρίως μπαρόκ δομές που βασίζονται στην αντίστιξη, και έτσι αποφασίσαμε ότι πρέπει να δουλέψουμε μέσα στη φόρμα της κλασικής γραφής και στη χρήση κλασικών οργάνων, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών Samplers, υπολογιστών και μερικών βιβλίων. Για να μπορούμε να παίξουμε τα μέρη που ακούμε ...
Οι Dead Can Dance μετά από περιοδεία συμβάλλουν με δύο τραγούδια, "Frontier" και "The Protagonist" στη συλλογή της 4AD "Lonely Is An Eyesore"
1988 - κυκλοφορούν το τέταρτο άλμπουμ τους, το αυγό του φιδιού, "The Serpent's Egg".
Πολλές αεροφωτογραφίες της γης, αν τις εξετάσουμε δείχνουν έναν γιγάντιο οργανισμό -ένα μακρο-σύμπαν. Μπορείτε να δείτε στη φύση τη δύναμη της ζωής, το νερό, να ταξιδεύει με ένα ελικοειδή τρόπο. Είχαμε το όραμα αυτής της ερπετικής, φιδίσιας αγκαλιάς γύρω από το αυγό: τη γη. Και πάλι ήμασταν σε μια τηλεσκοπική προσέγγιση σε προγενέστερη περίοδο της ευρωπαϊκής μουσικής, στα στοιχεία των Τροβαδούρων της Αναγέννησης. Τα ρομαντικά στοιχεία έχουν εξαφανιστεί.
Η Lisa Gerrard κάνει το ντεμπούτο της στη ταινία του Agustin Villarongas "El Nino de la Luna" (Moonchild) , όπου oi Dead Can Dance έγραψαν τη μουσική της ταινίας
1990 - κυκλοφορεί το 5ο άλμπουμ των Dead Can Dance, ονομάζεται "Aion".
Ενσωματώνει όργανα αναπαραγωγής από την πρώιμη περίοδο της Αναγέννησης. Η λέξη Aion - εναλλάξ ορθογραφία Aaon - σηματοδοτεί μια ηλικία, αλλά και το σύνολο της διάρκειας του κόσμου ή του σύμπαντος. Στην πλατωνική φιλοσοφία αντιπροσωπεύει την καλοκάγαθη ενέργεια που υπάρχει μέσα στην αιωνιότητα.
1992 - Τον Οκτώβριο, οι Dead Can Dance συλλέγουν τα καλύτερα έργα τους (και δύο νέα τραγούδια "Bird" και "Spirit" ) ως την πρώτη απόπειρα να πλεύσουν προς την Αμερικανική ήπειρο, υπό τον τίτλο "A Passage In Time ". Εμείς επιλέξαμε τα τραγούδια για να δείξουμε το ταξίδι, όπου τα κομμάτια συμπλέκονται. Είναι εξελικτική, να διασχίζεις κάτι, σε αντίθεση με το χρόνο, που καθορίζεται γραμμικά. Το να προέρχεσαι από κάτι και να φτάνεις σε κάτι. Η μουσική τείνει να παραμένει λαμπερή και φωτεινή , αν και τα γεγονότα γύρω από αυτή είναι πολύ αμυδρά...
1993 - ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard κυκλοφορούν το νέο άλμπουμ τους "Into The Labyrinth". o Brendan Perry ζει σε ένα νησί σε ένα ποτάμι στα σύνορα μεταξύ Ιρλανδίας και Βόρειας Ιρλανδίας. Η Lisa Gerrard ζει στο Snow River Mountains, στην Αυστραλία. Ως αποτέλεσμα, έγραψαν ανεξάρτητα και στη συνέχεια, μέσα σε τρεις μήνες συνάντησης προετοιμάζουν και καταγράφουν τόσο το Into The Labyrinth" όσο και άλλο υλικό.
Brendan Perry: "Είναι ένα ταξίδι σε ένα χρόνο γραφής, πολύ εστιασμένο στη διαβίωση στην ύπαιθρο, παρέα με τους αγρότες. Υπάρχει μια παραδοσιακή ρίζα -ισμού, από μια άποψη και αγάπη για ήχους της φύσης: το τραγούδι των πτηνών, το ξύλο...
1994 - κυκλοφορεί το "Towards Τhe Within" που είναι το μόνο επίσημο live album των Dead Can Dance. Περιλαμβάνει 15 τραγούδια, εκ των οποίων μόνο 4 εμφανίστηκαν σε προηγούμενους δίσκους τους, και 2 τα οποία καταγράφονται αργότερα εκ νέου και περιλαμβάνονται στο πρώτο σόλο άλμπουμ της Lisa Gerrard, "The Mirror Pool".
1996 - Ιούνιο κυκλοφορεί το "Spiritchaser" που είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ των Dead Can Dance, πριν ο Brendan Perry και η Lisa Gerrard χωρίσουν τους δρόμους τους. Επεκτείνεται στην εξερεύνηση της World μουσικής και όπως το "Into The Labirynth", το "Spiritchaser" ηχογραφήθηκε στο Quivvy Church, προσωπικό στούντιο του Perry στην Ιρλανδία.
Το κομμάτι " Indus " περιέχει μια μελωδία που είναι παρόμοια με τη μελωδία του "Within You Without You" , ένα τραγούδι των Beatles, που ο George Harrison συνέθεσε με Ινδούς μουσικούς. Αν και δεν είναι σκόπιμο, οι Perry και Gerrard επικοινώνησαν με τον Harrison για την άδειά του.
2001 - Dead Can Dance (1981–1998) 4 cd Box Set - Best of από την 4AD
Ενώ τα περισσότερα κομμάτια λαμβάνονται από τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στο παρελθόν, αυτό το σετ περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό από σπάνια κομμάτια.
"Frontier (Demo)" και "The Protagonist" ενώ αρχικά κυκλοφόρησαν για τη συλλογή της 4AD Lonely Is an Eyesore . Τα "Labour of Love," "Ocean," "Orion," και "Threshold" είχαν καταγραφεί για το John Peel Show το 1983. Το 1984, σε συνέχεια του Peel Session παράγεται η έκδοση "Carnival Of Light" που περιέχεται σε αυτό το σύνολο. Το"Sloth (Radio)" είχε ηχογραφηθεί για το ραδιόφωνο. Το "Lottus Eaters" είναι ένα ανέκδοτο κομμάτι από το επερχόμενο 8ο άλμπουμ των DCD που δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
2003 - Wake είναι ο τίτλος της συλλογής από προηγούμενες δουλειές των Dead Can Dance. που κυκλοφορεί η 4AD, μόλις 2 χρόνια μετά το Box set (κάτι από αρπαχτή μου κάνει), χωρίς να προσθέσει κάτι καινούργιο ...Το ίδιο το όνομα Wake έχει πολλαπλές σημασίες. Πρώτον, an ληφθεί στο πλαίσιό του ήλιου που ανατέλλει στο εξώφυλλο, θα μπορούσε να παραπέμψει στην πράξη του ξυπνήματος. Δεύτερον, στο πλαίσιο του ονόματος του το ίδιο το συγκρότημα, θα μπορούσε να παραπέμπει στη διαδικασία της αλλαγής από το άψυχο (Dead) για να εμψυχωθεί μέσα από τον χορό (Dance). Τρίτον, όπως είχε κυκλοφορήσει μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, θα μπορούσε να αναφέρεται σε ένα παραδοσιακό ιρλανδικό ξύπνημα, η τελετή του να παρακολουθούν πάνω από το σώμα ενός προσφάτως εκλιπόντος μέλους της οικογένειας. Μπορεί ακόμη να ερμηνευθεί ως τα ίχνη στο νερό που αφήνει με την κίνηση του το πλοίο, κάτι που υπαινίσσεται το εξώφυλλο του Album
Το τέταρτο στην σειρά ep στην συνέχεια των Live Happenings δίνουν οι Dead Can Dance δωρεάν από το επίσημο site τουςhttp://www.deadcandance.com/. Δίνοντας το e-mail σας κατεβάζετε το 'Live Happenings - Part IV' με τέσσερα live κομμάτια κάνοντας μια προθέρμανση για τον Σεπτέμβριο που το συγκρότημα θα έρθει στην Ελλάδα.  |
τό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου