Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019

                                                             Ι.Ν.Β.Ι.                                                 07/12/2019



Και να με
εδώ,
κρέμουμαι
Χέρια καρφωμένα
μιαν αιώνια αγκαλιά
Πόδια καρφωμένα
γερά στο ξύλο
Μακάρια που κρέμουμαι
σαν σκιάχτρο
δίχως αιδώ 
ή Θάνατο 
χωρίς ανάσταση πια,
επανεσταυρωμένος 
ξανά και ξανά

Η υγρότητα του τοίχου
μουχλιάζει το τίμιο ξύλο
και σαπίζει αργά
το τίμιο σώμα
απάνω στο ξύλο,
αργά μα σταθερά
Πρώτα σαπίζουνε τα άκρα
έπειτα το σώμα ολόκληρο 
κρέμεται σαπισμένο
μονο η ψυχή δεν πρόλαβε
τη σήψη
αλλά ούτε και να ξεφύγει 
πρόλαβε, απ' το σάπιο κουφάρι
Εγκλωβίστηκε μέσα του
και πέθανε από ασφυξία

-όχι 
δε με νίκησες ακόμα
εγώ είμαι ο εσταυρωμένος 
προλαβαίνω τον κόσμο
πολλές φορές να διαλύσω 
τίποτα να μην μείνει
-να πάρει ο διάολος
ούτε σκόνη μην μήνει,
να πέσω από τον τοίχο 
στο απόλυτο κενό
νεκρός
και σάπιος 
και υπέρτατος
                                                   (του Θανάση Γιαννακόπουλου)


                                                            Αερικό                                      4/01/2017



Τούτη η νύχτα

 υπάκουη

πιο όμορφη από ποτέ

Μοιράζει τα όνειρα

σαν δροσοσταλίδες

που γλιστρούν

 στα παγωμένα

βλέφαρα



Σαν ερωτικές υποσχέσεις

μοιάζουν

κάτι κουρασμένες ελπίδες

Πίσω απ’ τα σφραγισμένα παντζούρια

να δραπετεύσει ψάχνει  

 η ανάσα από το στήθος  σου

καθώς τα χείλη σου

αφήνονται απαλά

να αυλούν ακυβέρνητα

της φλογέρας την έπαρσή



μα εσύ, Αιθέρια

σαν ανάσα πρωινή

άφοβα αφήνεις το κορμί σου

να ξεχαστεί στο δειλινό

κάποιου κλεμμένου έρωτα

στοιχειώνοντας για πάντα

το δωμάτιο

που εξέπνευσε

ο τελευταίος σου

οργασμός   

                                          (του Θανάση Γιαννακόπουλου)

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016



      Χαϊκού της Χαράς                                              9/11/2016










Νέα στολίδια
               παλιές χαρές χαρίζουν
  στα γεράματα





(του Θανάση Γιαννακόπουλου(